الزامات جانمایی لوله کشی و پایه لوله
بازدیدها: 83
جانمایی پایه لوله
مسيرهاي اتصال پايه لوله واقع در يك جهت باید داراي ارتفاع همسان باشند. مسيرهاي اتصال پايه لوله واقع در مسير مخالف بايد داراي ارتفاعهاي متفاوتي براي امكان عبور متقاطع خطوط لوله در محل اتصال پايه لولهها و همچنين امكان اتصال خطوط انشعابي در محل تقاطع را داشته باشد.
پايه لولههاي تك سطحي ترجيح داده ميشوند، اما چنانچه بيش از يك ارتفاع نياز باشد، فاصله بين سطوح متصل شده در جهت مشابه بايد براي تعميرات مناسب بوده اما كمتر از 25.1 متر نباشد.
فاصله براي مسير خطوط ابزار دقيق و كانال كابلهاي برقي در نظر گرفته شود. افزون بر اين مقدار 25 درصد فاصله براي خطوط آينده ابزار دقيق و كانال كابلهاي برق در مجاور آن در نظر گرفته شود.
بر روي پايه لولهها براي لوله كشيهاي آينده 20 درصد فضاي اضافي در نظر گرفته شود. اين فضا بايد به طور پيوسته روي هر سطح در طول كامل پايه لوله وجود داشته باشد. موقعيت پهناي در نظر گرفته شده ممكن است به دو قسمت اما نه بيشتر از دو تا تقسيم شود.
پایه لوله هاي خارج از محوطه فرآيندي
پايه لولههاي خارج از محوطه فرآيندي، در پالايشگاه یا كارخانه، بايد داراي حداقل ارتفاعات زير باشد:
- جاده اصلی 5 متر
- جادههای دسترسی 5.4 متر
- خطوط آهن 7.6 متر بالای خط آهن.
يك محوطه پيوسته مشخص در ابعاد 4 متر ارتفاع در 4 متر پهنا در زير پايه اصلي لولهها در واحدهاي فرآيندي براي راههاي دسترسي تعميرات تخصيص داده شود.
عرض پايه لوله
به استثناء موارد خاص، حداقل عرض پايه لوله بايد 6 متر باشد. عرض پايه لوله بگونهاي بايد طراحي شود تا تمام لولههاي درگير را جا دهد، به اضافه اينكه 20 درصد فضا براي توسعه و يا اصلاحات آينده نيز منظور گردد. جاهائي كه پايه لوله نگهدارنده خنك كنندههاي هوائي است. عرض ترجيحي بايد عرض خنك كنندههاي هوائي باشد.
پهناي پايه لوله
حداكثر پهناي پايه لوله بايد 10 متر باشد، چنانچه پهناي بيش از 10 متر مورد نياز باشد، پايه لوله بايد در دو طبقه طراحي گردد. پهناي واقعي بايد 110 درصد پهناي لازم يا پهناي لازم به اضافه 1 متر در نظر گرفته شود. در مواردی که خنك كنندههاي هوايي بايد روي پايه لوله قرار گيرند، پهناي پايه لولهها بايد بر مبناي طول خنك كنندههاي هوايي تنظيم گردند.
نمونه جانمایي پايه لوله
چهار نمونه جانمائي پايه لوله، براي واحدهاي فرآيندي با توجه به تعداد واحدها و پيچيدگي فرآيند در شكلهاي زیر با اشاره به توضيحات عنوان شده آورده شده است:
1- جانمایي پايه لوله نوع تكي
براي مجتمع فرآيندي در مقياس كوچك كه داراي دو تا سه واحد فرآيندي باشد مناسب است. اين نوع جانمائي بدون نياز به محوطه بزرگ، روشي اقتصادي است.
پایه لوله نوع تکی
2- جانمایي نوع شانهای
براي كاربري در فرآيند، مجتمعای كه داراي سه و يا بيشتر واحدهاي فرآيندي است پيشنهاد گرديده است. پايه لوله نوع تكي تحت اين شرايط مناسب نميباشد بعلت اينكه سرويسهاي جانبي و خط لوله مشعل روي يك پايه لوله مشترك قرار گرفتهاند، تعميرات جداگانه و مديريت سرويسهاي جانبي در شرايط عملياتي نرمال مشكل خواهد بود .
پایه لوله نوع شانهای
3- جانمایي نوع شانهاي دوتایي
نوع توسعه يافته، نوع شانهای بوده براي كاربري در مقياس بزرگ در مجتمعهاي فرآيندي جایي كه پنج تا ده واحدهاي فرآيندي آرايش داده شده است پيشنهاد ميشود.
جانمایی نوع شانهای دوتایی
4- جانمایی نوع یو
براي كاربري در واحدهاي فرآيندي كه تعميرات جداگانه آنها در مجتمع قابل اجرا نميباشد پيشنهاد ميگردد. اين نوع را ميتوان به عنوان توسعه يافته و نوع پايه لوله نوع تكي به حساب آورد. حتي مجتمعهاي فرآيندي با اين خصوصيات را ميتوان به عنوان يك واحد فرآيندي در طرحريزي جانمایي منظور نمود.
جانمایی نوع یو
جانمایي لوله كشي
-توصيه ميشود لوله كشيهاي فرآيندي و سرويسهاي جانبي بايد در بالاي سطح زمين قرار گيرند (بجز لوله هاي تأمين و برگشت آب خنك كننده جايي كه از نظر فني و اقتصادي مناسب باشند زير زمين قرار مي گيرند).
– در داخل كارخانه ها توصيه ميشود مسير لولهكشي روي پايه لوله قرار گيرند. تجهيزاتي كه منبع بالقوه آتش ميباشند نبايد زير پايه لوله قرار گيرند .
– لولههاي آب آتشنشاني اگر در سطح زمين قرار داده شوند نبايد به موازات پلهاي لوله يا لوله باشند.
– جانمايي لولهكشي بايد به گونهاي باشد كه طول لولههايي را كه در كاربري فشار بسيار زياد، مواد خورنده و سمي از قبيل گازهاي اسيدي ميباشند به حداقل برساند، ضمن اينكه بايد موارد اقتصادي، در دسترس بودن براي عمليات، تعميرات، ساخت و ايمني را مد نظر داشته باشد .
– خارج كارخانه و در محوطه هاي بهم پيوسته (چند راهه، محوطه مخازن، مشعلها و غيره) لولهكشي بايد ترجيحاً روزميني و روي بالشتك لولههاي بتوني در پايه لولهها قرار داده شوند.
– لولهكشي هر جا كه عملي باشد بايد بصورت گروهي در ارتفاعات مشخص در يك جهت و در ارتفاعات ديگر براي لولهكشي با زاويه 90 درجه براي استفاده در تقاطع خطوط انشعاب و مسيرهاي عبور خطوط انجام گيرد.
الزامات اساسی که در زمان تهیه جانمایی مربوط به لولهکشی و تجهیزات باید در نمودار مناسب دیده شوند عبارتند از:
- کلیه تجهیزات، پلهها، سازهها، بالابرها، جرثقیلهای ریلی باید نشان داده شوند.
- کلیه تجهیزات ابزار دقیق باید تعیین و نشان داده شوند.
- کلیه شیرآلات و جهت فلکههای دستی باید نشان داده شوند.
- محل قیفهای خالی کردن به تخلیه زیرزمینی باید نشان داده شوند.
- کلیه کلیدهای قطع و وصل و تابلوهای روشنایی باید نشان داده شوند.
- کلیه سامانههای نمونهگیری باید نشان داده شوند.
جانمایی سرويسهاي جانبي
– آرايش محوطه سرويسهاي جانبي به نحوي باشد كه دسترسي آسان و فضاي كاري كافي در اطراف كليه تجهيزات براي تعميرات در نظر گرفته شود.
– كمپرسورهاي هواي واحد و هواي ابزار دقيق شامل خشك كنندههاي هوا در محوطه سرويس جانبي قرار گيرند.
– كليد اتصالات سامانه الكتريكي در يك ساختمان بسته و در محوطه سرويسهاي جانبي قرار مي گيرد. ايستگاههاي فرعي برق كه به واحدهاي فرآيندي و تأسيسات خارج از محوطه سرويس ميدهند، بسته به محوطههايي كه سرويسدهي ميشوند عموماً در محوطههاي فرآيندي نفت و گاز و پتروشيمي قرار ميگيرند.
– اتاق كنترل سرويسهاي جانبي بايد كليه ابزار دقيق نصب شده روي تابلوهاي مورد مصرف عمليات و تجهيزات كنترلي سرويسهاي جانبي را در خود جاي دهد .
جانمایی تأسيسات بارگيري و تخليه
سكوهاي اصلي بارگيري و تخليه تانكرها براي نفتكشهاي مخزني و ريلي در يك محل و تا حد امكان نزديك كارخانه و كنار يك دروازه دسترس قرار گيرند تا تردد در كارخانه به حداقل رسيده و از ايجاد مناطق پرخطر اجتناب گردد.
– تأسيسات بارگيري میباید داراي فضا و معابر كافي عبور جهت حركت و پارك ايمن نفتكش باشد.فضا براي پراكنده كردن بخارات و مايعات ريخته شده در نظر گرفته شود تا در اثر بروز آتشسوزي آسيب به ساير تجهيزات به حداقل برسد.
– سكوهاي بارگيري نفتكش و نفتكش ريلي مايعات قابل اشتعال و قابل احتراق بايد حداقل در فاصله 30 متري از واحد فرآيندي و يا ديگر تأسيسات باشند تا از تجمع تانكرها در نزديك محوطههاي فرآيندي جلوگيري شود.
– سكوي بارگيري تانكر گاز مايع شده نفتي و نفتكش ريلي بايد حداقل 75 متر از واحد فرآيندي و 30 متر از ساير انواع سكوي بارگيري نفتكش و 60 متر از مخازن ذخيره اتمسفريك و يا تحت فشار دور باشد.
– بارانداز مايعات قابل اشتعال بايد حداقل 60 متر از واحدهاي فرآيندي و حداقل 75 متر از گرم كنندهها يا ديگر تجهيزاتي كه دائماً به صورت منبع احتراق هستند فاصله داشته باشد.
– دودكش مشعل دور از تأسيسات فرآيندي و جانبي ترجيحاً پايين دست باد هر جایيكه تردد پرسنل براي تداوم عمليات لازم باشد قرار گيرد. موقعيت دودكش مشعل بايد حداقل 90 متر دورتر از ديگر تأسيسات قرار گيرد.
در مقاله بعدی نکات مربوط به نحوه جانمایی آتش نشانی توضیح داده شده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.